نشست مسئله همکاری حوزه و دانشگاه در ابعاد مختلف اندیشه دکتر احمد احمدی(ره) برگزار شد

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، نشست علمی مسئله همکاری حوزه و دانشگاه در ابعاد مختلف اندیشه دکتر احمد احمدی(ره) فیلسوف معاصر و رئیس فقید سازمان «سمت»، روز چهارشنبه 18 خرداد ماه همزمان با سالگرد درگذشت این اندیشمند حوزه علوم انسانی اسلامی به همت پژوهشکده مطالعات و همکاری‎های حوزه و دانشگاه و با حضور اندیشمندان حوزی و دانشگاهی در پژوهشگاه حوزه و دانشگاه برگزار شد.

در ابتدای این نشست علمی حجت‌الاسلام والمسلمین ملایی دبیر علمی نشست در رابطه با مسئله کلان این نشست تصریح کرد: همکاری حوزه و دانشگاه در توسعه علمی کشور به‌خصوص در حوزه علوم انسانی نقش بی بدیلی را ایفا می‌کند و نباید تنها به روز 27 آذر ماه محدود شود، مسئله همکاری حوزه و دانشگاه می‌بایست مسئله روزمره ما باشد و در 27 آذر به ارزیابی و بازخوانی فعالیت‌های سالیانه در ارتباط با این سیاست بپردازیم.

وی با بیان اینکه این جلسه در راستای بزرگداشت دکتر احمد احمدی برگزار می‌شود، گفت: در این نشست، فعالیت‌ها و نقش ایشان در مسئله همکاری حوزه و دانشگاه و تأسیس نهادهایی هم‌چون «سمت» و پژوهشگاه حوزه و دانشگاه با رویکرد همکاری حوزه و دانشگاه؛ هم‌چنین تأسیس مراکز آموزشی تربیت مدرس در قم و تهران برای تربیت نیروهای پیونددهنده حوزه و دانشگاه و نیز نقش ایشان در شورای عالی انقلاب فرهنگی؛ تألیفات، تحقیقات و مطالعات ایشان با رویکرد تطبیقی و مهم‌تر از همه خُلق تعامل‌جویی و باز ایشان نسبت به اقشار مختلف حوزوی و دانشگاهی مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد.

در ادامه نشست دکترعلی‌محمد حکیمیان رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه ضمن بیان خیر مقدم به اندیشمندان و حاضرین در نشست، بیان کرد: این فیلسوف بزرگ سوال فلسفیِ زندگی چیست و چگونه باید زیست را درعمل به درستی پاسخ دادند و امروز ما در تکریم این شخصیت بزرگ که نقش بی‌بدیلی در همکاری حوزه و دانشگاه داشتند، گرد هم آمده‌ایم.

وی در ادامه به بیان خلاصه‌ای از زندگی‌نامه، نقش و فعالیت‌های علمی برجسته ایشان در علوم انسانی، انتشار کتاب‌های فراوان در این حوزه، تأسیس و راه‌اندازی نهادها و مراکز علمی بزرگ پرداخت و گفت: دکتر احمدی نقش بی‌دلیلی در ایجاد و تحول علوم انسانی با رویکرد علوم اسلامی داشتند.

دکتر حکیمیان افزود: دکتر احمدی متعلق به دو مکتب بودند؛ ایشان مکتب فلسفه غرب را خوب میشناخت و نقد می‌کرد و نیز نقش بزرگی در برجسته‌کردن فلسفه صدرایی و اسلامی داشت.

سپس دکتر مرقاتی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در رابطه با نقش دکتر احمدی در تأسیس و پشتیبانی نهادهای علمی و پژوهشی با جهت‌گیری همکاری حوزه و دانشگاه به بیان سخن پرداخت و گفت: دکتر احمدی منادی وحدت بود، ایشان در جمع شخصیت‌هایی مثل شهید مطهری، شهید بهشتی، شهید مفتح و باهنر حضور داشت و ادامه‌دهنده راه این بزرگان بود، با این تفاوت که با عنایت خداوند توانست چهار دهه اهداف نزدیک‌کردن علمای حوزه و دانشگاه به یکدیگر را پیدا کند، ایشان عامل حامل و تکلیف‌گرا بودند و همه موفقیت‌ها و علومی که به آن رسیده بودند را نعمت الهی می‌دانستند.

دکتر مرقاتی ادامه داد: تمام زندگی دکتر احمدی وقف تلاش بود، وی مطلقاً در قید و بند مقام نبود، ایشان معتقد به تربیت نیرو برای آثار پژوهشی و نزدیک‌کردن حوزه و دانشگاه بودند، نیروهایی که امروز در پژوهشگاه حوزه و دانشگاه مشاهده می‌کنیم نیز حاصل همان تفکر است.

در ادامه دکتر شیروانی عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه بیان کرد: دکتر احمدی تأثیرپذیری شدیدی از علامه طبابایی داشتند و این تأثیرگذاری بوده که این چنین شخصیت زلالی را برای خدمت‌گذاری پاک باخته می‌کند، ایشان برای تربیت و پروراندن دانشجویان همراه با محبت پدرانه‌ای که داشتند بسیار احساس مسئولیت می‌کردند.

وی در رابطه با نسبت مطالعات تطبیقی با تأکید بر مطالعات فلسفی دکتر احمدی با فلسفه همکاری حوزه و دانشگاه تصریح کرد: دکتر احمدی در زمینه فعالیت‌های علمی خود روی مسئله فلسفه تطبیقی تأکید داشتند که در اصل مقصود از فلسفه تطبیقی، روش مطالعاتی مقایسه‌ای است، یعنی در واقع مطالعاتی که در آن تنها بر فلسفه اسلامی متمرکز نشویم و سخنان فلاسفه در فرهنگ‌های دیگر را با این فلسفه بسنجیم، این یک مطالعه میان رشته‌ای است و اگر بخواهیم در حوزه فلسفه، مطالعات مقایسه‌ای داشته باشیم، بهترین پیشنهاد همکاری حوزه و دانشگاه است.

پس از وی دکتر وحید احمدی، فرزند دکتر احمد احمدی و عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس، نقش دکتر احمدی در زمینه سیاست‌گذاری بر همکاری حوزه و دانشگاه را تشریح کرد و گفت: وجهه سیاست‌گذاری، دکتر احمد احمدی را از سایر شخصیت‌های حوزوی و دانشگاهی متمایز می‌کند.

وی با بیان اینکه در کشور و در پیش از انقلاب شاهد دو مجموعه علمی حوزه و دانشگاه با دو ساختار، محتوا، ورودی و خروجی و اهداف خاص بودیم، گفت: این دو مجموعه بسترهای اجتماعی متفاوتی داشتند؛ حوزه با اهداف تبیین، توسعه مبانی و مفاهیم دینی، آموزش و تحقیق و تبلیغ شکل گرفت؛ حوزه، نظام آموزشی، مالی و مدیریتی بومی سنتی در سلک روحانی با ارتباطات و جایگاه اجتماعی بویژه در ارتباط با لایه‌های مختلف مردم را دارا بود.

دکتر احمدی ادامه داد: در مقابل دانشگاه‌ها برگرفته از نظام‌های متعارف بین‌المللی با قدمتی در حدود صد سال در ایران با اهداف توسعه و آموزش علوم روز تجربی و غیرتجربی در چارچوب استانداردهای بین‌المللی و ساختار تعریف شده جهانی برای حل مسائل جامعه و توسعه مرزهای دانش شکل گرفتند.

وی با بیان اینکه در پیش از انقلاب هرکدام از این دو مجموعه مسیر خاص خود را با تعاملات پراکنده داشتند، گفت: بعد از انقلاب به‌ویژه پس از انقلاب فرهنگی با ظهور برخی نگرش‌ها، جریان‌هایی در دانشگاه‌ها به‌خصوص در قشر دانشجو برای اسلامی کردن فضای حامل بر دانشگاه‌ها و موضوع همکاری و وحدت حوزه و دانشگاه، شکل گرفت.

عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس افزود: در این راستا برخی ساختارها در در مجموعه‌های حوزه و دانشگاه مانند دفاتر نمایندگی رهبری در دانشگاه‌ها و یا سازمان «سمت» تشکیل شدند که نمونه‌هایی از ساختارهای شکل گرفته برای استمرار و تحقق همکاری حوزه و دانشکاه هستند.

وی تصریح کرد: دکتر احمدی فردی جامع‌الابعاد بودند و رویکردی علمی وعملگرایانه داشتند، حضور 4 دهه‌ای ایشان در جایگاه ستاد انقلاب فرهنگی به‌خصوص در دهه اول که مسئول ستاد بودند، بسیار در سیاست‌گذاری‌ها مؤثر بود.

در ادامه نشست، آیت‌الله محمود رجبی ریاست مؤسسه آموزش و پژوهش امام‌ خمینی(ره) در رابطه با نقش دکتر احمدی به عنوان عالمی حوزوی دانشگاهی در گسترش ادبیات تعامل و همکاری حوزه و دانشگاه، بیان کرد: یکی از سجایای اخلاقی دکتر احمدی، صداقت ایشان بود و تا پایان عمر ظاهر و باطن و گفتار و عمل وی با هم تطابق داشت، وی با تمام توان در کارهای علمی، اجتماعی و فرهنگی تلاش می‌کردند و شأنی نیز برای خود در نظر نمی‌گرفت.

آیت‎الله رجبی افزود: بُعد دیگر شخصیت وی این بود وقتی کاری را می‌پذیرفتند تا حصول نتیجه به طور جد پیگیری می‌کردند و هیچ‌گاه در هیچ امری کم نمی‌گذاشتند، بسیاری از آثار علمی که در «سمت» منتشر شده هم نتیجه پیگیری‌ها، ایده دادن‌ها و جدیت‌های ایشان است، ضمن اینکه دغدغه علمی، فرهنگی و دینی را با هم داشتند و نگاه جامع ایشان این‌ها را به هم پیوند می‌داد.

در پایان جلسه دکتر مجید کافی با تشکر از مجموعه عوامل دخیل در برگزاری این نشست، گفت: برای ایجاد یک جریان در جامعه، سه امر مهم باید انجام شود، یکی ایجاد سازمان‌هایی است که برای آن جریان‌سازی لازم است، دیگری تولید محتوا و سوم تربیت منابع انسانی است.

وی افزود: بحث همکاری حوزه و دانشگاه از قبل از انقلاب وجود داشت اما شرایط آن زمان ایجاب می‌کرد که به صورت فردگرایانه صورت بگیرد اما در شرایط انقلاب سه تحول شامل ایجاد سازمان‌ها و مراکزی مانند پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تولید و انتشار کتاب‌هایی که این همکاری را نزدیک‌تر کند و هم‌چنین تربیت منابع انسانی در این راستا اتفاق افتاد و ویژگی دکتر احمدی این است که در هر سه زمینه مذکور فعالیت علمی و اجرایی داشت.