علم بدیع، مطالعه زیباییهای سخن، بعد از رعایت معانی و بیان در آن است. کتاب «نقد بدیع» به شیوه‌ای آموزشی، صنایع و آرایه‌های بدیعی را در چهار فصل «صنایع لفظی»، «صنایع معنوی»، «عوامل زیبایی شعر» و «تجلّی بدیع در شعر نو» مطرح می‌سازد. در آموزش صنایع بدیعی، پس از تعریف و تشریح، مثالها و شواهد فراوانی آورده شده است. مثالها و شواهد برخلاف کتب سنّتی بدیع تنها از شعر و نثر فارسی برگزیده شده است. از امتیازات این کتاب آن است که مؤلف دانشمند آن، دکتر محمد فشارکی، در باب برخی صنایع بدیعی، به ارزش هنری و شعری و راز زیبایی آنها اشاره کرده است. در دو فصل پایانی مؤلف، کاربست دانش بدیع را در نقد زیبایی‌شناختی شعر و جلوه‌های بدیع در شعر معاصر را توأم با تحلیل جمال‌شناختی نشان داده است.