بقا و دوام هر سازمان یا نهادی در گرو تعادل میان روش‌های اجرای کار با تحولات فراسازمانی است. اهمیت این همسویی و نیز درک ضرورت نقش آموزش کارکنان در بهبود عملکرد و دستیابی به اهداف سازمان علّت تدوین کتاب حاضر است. نگارنده در بیان کلیات و مبانی این موضوع بعد از ذکر تاریخچه، به ضرورت پرورش نیروی انسانی کیفی و باصلاحیت اشاره دارد و هدف از آن را بهبود اطلاعات، مهارت‌ها و نگرش‌های کارکنان در فرایند توسعه برمی‌شمرد. وی همچنین با معرفی نظام‌های آموزشی مختلف در جهان، به تشریح ساز و کارهای مربوطه می‌پردازد. در بخش فرایندهای برنامه‌ریزی در این حوزه نیز با تأکید بر لزوم شناسایی و اولویت‌بندی نیازهای آموزشی، به چگونگی تدوین یک برنامۀ عملیاتی، نحوۀ اجرا و ارزشیابی آن اشاره می‌شود. نویسنده در پایان با نگاهی انتقادی به مسائل و چالش‌های این حوزه در ایران، پیشنهادهایی راهبردی ارائه می‌دهد.