تعامل و مشارکت لازمه زندگی اجتماعی است و حیات بشری جز در سایه روابط، دادوستدها و کنش‌­های متقابل اجتماعی دوام نمی‌یابد. کتابخانه‌ها و مراکز اطلاع‌رسانی به عنوان سازمان‌هایی زنده و پویا از این قاعده مستثنا نیستند و برای حضور در عرصه رقابتی دانش ناگزیرند با تعامل­‌ها و روابط خود علایق مشترکی را شناسایی کنند و روابطی را پی بگیرند تا بتوانند در سایه همکاری و تشریک مساعی، آنها را به فرصت­‌هایی برای رشد و بالندگی مبدّل سازند. بدیهی است تنوع و ژرف‌گرایی دانش بشری از یک‌سو، و اعتبارات مالی محدود، کمبود فضای فیزیکی، و افزایش روزافزون بهای منابع اطلاعاتی از سوی دیگر، رؤیای سنتی تمرکز و انباشتگی اطلاعات در مکانی واحد را از تفکر اجتماعی حذف کرده و سیاست مراکز اطلاع­‌رسانی را از «مالکیت بر منابع» به «دسترسی به منابع اطلاعاتی» تغییر داده است. در این میان، همکاری بین کتابخانه‌­ها و مراکز اطلاع‌رسانی به همراه بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، یکی از مهم‌ترین شیوه‌های تحقق این سیاست است.